meer poëzie
Verjaardag
Verjaren doe je elke dag een beetje
Elk uur, elke minuut, elke seconde,
Tikt de klok van je bestaan verder
Alleen op je geboortedag zie je
De teller van je jaren wijzigen
En op die dag wenst men je
Telkens opnieuw een gelukkige verjaardag
Al word je elke dag een beetje ouder
Het lijkt of een cijfer telt om jarig te zijn
Leegte
Soms, heel soms wordt de som
Van alle soms mij teveel
Dan loop ik muren van deuren plat
Vergaat het denken in paniek
Ik struikel over mijn woorden
En vergeet de realiteit van leven
De som werk ik uit naar deling
Van zoeken naar de weg
Die leidt naar mindere onzin
Het schrappen van loze gedachten
Het wissen van verleden
En is het dan weer goed
Vermenigvuldig ik al het vergaarde
In een tijd naar minder zorgen
Ik vervang de soms naar verdoemenis
Trek mij op aan het heden
Het denken doet denken aan
Wat nooit was
Gedachten ontladen van wie ik ben
Een mens van vlees en bloed
En de soms keren soms wel weer
Kalmte
Waakzaam en bedachtzaam
Loop ik met overtuiging
En in volledige geestelijke
Aanwezigheid naar mijn doel
De kalmte die ik bewaar
Geeft mij het gevoel
Dat niets fout kan gaan
Door de diplomatie van mijn woorden
De verantwoording opnemen
Leidt mij naar onvoorziene oorden
Mijn brede schouders torsen met kracht
De last van het dragen van hun onverschilligheid
Waakzaam en bedachtzaam
Met mijn geestelijk vermogen
Zal het woord door daad
Stilaan verder leven
Paranoia
Wanneer ik over straat loop
Lijkt het of ik steeds word gevolgd
Ik kijk dan rondom mij
En er is niemand
Toch word ik overal gevolgd
Het duurde een tijdje voor ik het door had
Als je weet dat je huis door
Street view wordt gezien
Waarom mag ik dan niet denken
Dat ik word gevolgd
Maar bang hoef ik niet te zijn
Vanaf mijn geboorte werd er gezegd
Wat mag en wat niet en
Op school werd er veel nutteloze stof
In mijn hersenen gepompt
Dan kom je in het werkelijke leven
En ontdek je dat je eigenlijk niets weet
Maar bang hoef je niet te zijn
Want er zijn regels en wetten
Waar je je moet aan houden.
Je werkt je te pletter voor een goed bestaan
En zie, je hebt de kans om een huis te bouwen
Maar is dit wel je eigen huis,
Als je weet hebt van kadaster en staat.
Je krijgt kinderen en brengt levenswijs
Maar zij gaan steeds hun eigen weg
Je hoopt dat ze jouw wijsheid doorgeven
Met hun ervaringen in het leven
Je wordt ouder en ouder
Probeert te sparen maar
Niets is minder waar
Je leven wordt duurder en de staat wilt zijn deel
Het einde van het leven nadert
En weerom bij je dood,
Word je gestraft door de staat,
Het zijn zij die het grootste deel erven
Mijn conclusie is
Wat je ook doet, wees gelukkig en geef
Want ooit komt er een tijd
Dat je helemaal voor niets werkt
Mijn werkelijkheid
Bewonderenswaardig ben ik niet,
Want verantwoordelijkheid nemen is mijn leuze
Het betekent dat ik in wijsheid
Wel een juiste conclusie kan trekken
Heel soms is het mijn intuïtief gevoel
Dat mij overstijgt
En zie ik het licht in andermans ogen
Die mij de echte mens leren kennen
En geloof nu eens
Dat onfeilbaarheid niet bestaat
Zo leef ik steeds in de schaduw
Van het anderen zijn.
De roos
De roos, jouw hart,
Verblindt heel mijn wereld
Groene ogen en bijna blonde haren
Mijn vergeet-me-nietje
Mijn jasmijn, de geur van leven,
Vermengt met een bloesem van tulpen
Water tracht ik niet te geven
Maar tranen van blijdschap
En als het kleurrijke van ons bestaan
De bloemen doen verwelken
Neem ik nieuwe zaadjes
Zodat ze weer kunnen groeien
Herschrijven
Ik schrijf nooit zomaar iets neer
Alles heeft betekenis
Letter na letter
Laat elk woord mij wegdromen
Denken aan verleden
Verwerkt in toekomst
Laat het heden
Mij in de steek
Dagdromen, schrijven,
Wegvegen, doorhalen,
Nieuwe zin, opnieuw,
Herhalen
Opzoeken, synoniemen,
Elke alinea
Keert weer tot
Verwoorden
Een geheel
Maar interpreteerbaar,
Zo heeft ieder
Weer een opinie
Nostalgie
Jaren verjaren
De drijfkracht van tijd
Herinnering
Deel van mijn brein
Nostalgie
Geliefd
Soms gehaat
Geen spijt
Leven had een doel
Ontwijken
Ontwijk mij nu niet
Ben ik dan zo vijandig
Loop ik steeds verkeerd
Ontwijk je mij weer
Ben jij zo vijandig
Waarom loop je steeds om
Ontwijken in het ontwijken
Vijandig in kwadraat
Omlopen om te mijden
Ontwijken is onjuist
Er is geen vijand
Haat kan je ontlopen
Wachten
Wacht eens even
Ik wil je wat vragen
Of wacht je liever niet
Verwacht je niet
Dat het wachten je zal bekoren
Goed dat je wilt wachten
Zo kan ik je vertellen
Waarom je moest wachten
Maar door al dat gewacht
Ben ik vergeten waarom
Ik vroeg dat je moest wachten
Wil je nu verder gaan
Of wacht je liever nog
Tot ik terug weet te vertellen
Waarom je moest wachten
Oh je wilt liever verder gaan
Wacht ik zal je vergezellen
Langzaam
Langzaam, heel langzaam
Tikt de tijd voorbij
Dag gaat over in nacht
Maan weer naar zon
Stap na stap zie je de jaren
Van je tijd groeien
Niemand houdt het tegen
Van zwart naar grijs
Snelheid wordt traagheid
Van groen naar wijs
Het zicht wordt tast
En recht wordt krom
Energie vraagt om rust
Staan stilaan liggen
Gedachten zijn ver
Het heden vergeten
Hersenschim
Woelend door mijn gedachten
Steeds weer
Niets is, een hersenschim
Weer één
Wroetend nooit weggaand
Een beeld
Ik laat mij voeren
Beeld mij in
Plots zie ik weer
Jij.
Kindertijd
In je kindertijd
kende je geen gevaar
je sprong van alle daken
van de stad
In het dorp
waar je nu woont
ging je op de piste
rustig rondjes lopen
Langs hoeves en een kasteel
fietste je tot bij een kerk
op de woensdagmarkt stond je
opnieuw in je stad
Afgrond
Steeds maar vragen
Naar waarom
Het bracht mij
Naar een afgrond
Besef
Komt steeds te laat
Ik zocht
En vond
Ik liep
Maar stapte traag
Nu alles
Is nooit schijn
Ik vergat
Het zijn.
Iets bloeit
Iets bloeit in mij
Wat een gevoel
Jou zo te voelen
Al ben je nu zo ver
Je lach
Je ogen
Je mond
Alles is zo zacht
Weet dat je geeft
Leven om te geven
En je zult zien
Geluk komt je toe
Het is zo mooi
Te weten wie ben ik
Ik in jou
Jij in mij
Hoe noem je weer
Samen zijn
Is dat dan liefde
Openbloeien
Wanneer het donker wordt in je hart
Is er steeds ergens een licht
Die de duisternis weer tovert
Naar nieuwe stralende zonneschijn
Zodat je hart
Weer kan
Openbloeien