poëzie Kavita Vlieghe / Kavita Vlieghe / Poëzie

dichters2820

Home
Poëzie
In opdracht
Contacten
Webshop
reacties
Account

Werken

Wonen

Wandelen.

Bossen

Bomen

Branden.

Hout
Handtastelijk
Hinderlijk.

Zwijgen

Zweeg
Gezwegen.

Verdwenen in het niets.

Vrede in hart

Energie op positief
Dat wens ik jullie
Kijken naar lichtjes in de kerstboom.

Eenvoud, eenvoudig zijn
wens ik jullie.
Warmte voelen in koude dagen.
Een deken om je heen slaan
charme omarmen.

Eenvoud, eenvoudig zijn
wens ik jullie in 2019
Een jaar dat zich toont in vreugde op wintersokjes.

Nog geen sneeuwvlokjes om alles te verzachten?
Laat ons zingen: “Let it snow, let it snow!”.

Op weg naar vrijheid

het geluid van een eekhoorn

deed mij opkijken

naar de tak waarop het sprong

meesterlijke acrobaat

mama merel zit

op haar nest na liefdesdans

vijf blauwe eitjes

geduldige toewijding

beschermend en liefdevol

wachten op het wonder

totdat bekjes luid krijsen

snel vliegt papa

met lekker voedsel voor kroost

hongerig vol ongeduld

bittere strijd voor

broers en zussen vechten alom

aandacht van mama

sterkste blijven in leven

voortbouwen op hun ouders.

Gebed voor alles wat leeft

Mogen vogels hun geluk

tegemoet vliegen en niet hun

dood vinden tegen een raam.

Mogen oesters zich openen,

hun schoonheid laten zien

en zich niet sluiten uit angst.

Mogen mensen hun eigen weg

bewandelen en niet slaafs

andermans voetsporen volgen.

Zorgen voor een ander

Zorgen voor een ander,

is eerst zorgen voor jezelf.

Praten met een ander,

is eerst in dialoog treden met jezelf.

Zoeken voor een ander,

is eerst eigen problemen op te lossen.

Strijden voor een ander,

is eerst je eigen oorlogen overwinnen.

Vechten voor een ander,

is eerst alle wapens neerleggen.

Koesteren voor een ander,

is eerst van jezelf houden.

Leven voor een ander,

is eerst jouw eigen wereld uitbouwen.

Het web

Een spinnenweb,

ooit al naar gekeken?

Al die draden,

Kriskras door elkaar,

toch is het geen chaos.

Als je dichter kijkt,

wordt een geordend geheel zichtbaar,

waar de achtpotige zijn prooi kan in verstikken.

Een prooi die nietsvermoedend

in de val loopt,

een val zo mooi geweven.

Oh, Groene specht

Oh, groene specht,

hoe vaak ben al je al niet opgeschrikt

klinkt je schrille schreeuw bij naderend gevaar,

telkens opnieuw en opnieuw

is er soms een kwade ekster in de buurt?,

die niet terugdeinst om jou te verjagen.

Zou de muziek van een harp je verstoorde rust

weer in harmonie kunnen brengen?

Bijen zoemen

Bijen zoemen zacht hun lentelied,

weggegooide lelies vergaan in het riet,

maar nieuw leven loert,

piepkleine eendjes zwemmen

als gele wolkjes in zigzag om

de bezorgde moeder eend.

Wat brengt de toekomst?

Zullen ze alle gevaren trotseren,

worden ze groot en sterk in verder leven?

Nu knopjes stil ontluiken

krokussen ontspruiten,

een warmere zon ons naar buiten lokt.

Nu het gras weer groeit

en niet wil gemaaid worden

alsof dat zeer doet, toch een beetje.

Zo kunnen we de zomer inglijden,

met de speelsheid van lammeren in de wei,

maar het verleden blijft soms hangen,

zachtjes, zoals lijm aan papier.

De sneeuw smelt langzaam

ontluiken druppelsgewijs

parels van liefde

De Reeën

Wie wordt er niet bewogen,

door de zachte blik van reetjes,

zo schuw, maar och zo sierlijk

in de tuin? Wanhopig zoeken ze

naar een plek die leidt naar vrijheid,

terug het bos in waar ze

thuishoren.

Al wordt hun gebied voortdurend kleiner,

worden bomen alsmaar meer gekapt.

En telkens, als ze langskomen

ben ik gerust gesteld: ze zijn er nog.

Ze vechten om te overleven in een wereld,

waar zij steeds minder ruimte mogen innemen. Toch hebben ze vrienden onder de mensen die de dieren waarderen en niet afschieten,

die ze de ruimte bieden en ze vrij laten paraderen.

Ze worden er met liefde en ontroering

bekeken en in alle rust mogen ze de

weg terug vinden, waar ze

kunnen zijn wie ze zijn, zonder

gevaar te lopen, zonder te worden

opgejaagd, maar als

een deel van ons milieu,

meer zelfs, zoek de ree binnen in ons.

Haar elegantie, haar lenigheid en kracht,

haar blik die je recht aankijkt,

nieuwsgierig, maar ook een beetje bang,

26

niet goed wetend hoe, maar uiteindelijk

waagt ze de sprong over de heg

en geniet ze van de vrijheid.

Laten we hopen dat de reeën niet

zullen verdwijnen uit de bossen van

Bonheiden- Rijmenam.

Rust, rust, rust…

Ik vertraag al!

Rust: alleen dit woord zien maakt al dat ik vertraag,

een pas terug neem uit de alledaagse drukte,

de tijd neem om de omgeving te verkennen,

een kopje thee drink en geduldig afwacht

totdat de oplossing voor een probleem

zich laat zien.

In gedachten overloop ik

mijn opties met breeddenkende visie,

stuur ik een glimlach de wereld in,

hopend dat iemand anders blij wordt

bij een leven dat net iets minder zwaar lijkt,

nu ik een stapje terugzet.

Teveel emoties?

Laat ze wegvoeren langs het water

de diepte in.

Wandel langs de Dijle,

zeg goedendag tegen de ooievaars

die je daar ontmoet.

Groet de ochtendzon,

bewonder de paarden in de weiden.

Hoe prachtig hun draf en galop!

Ga naar het bezinningscentrum

adem liefde in en ook uit,

verbind je met al wat is

Anderstalig Kavita Vlieghe